Drugi tydzień

May 25, 2015
maja
Nieuporządkowane

Obraz

Wylądowaliśmy w Perth.

Tak, do dość ważne, bo mieliśmy lecieć do Sydney. Właściwie to sami nie wiedzieliśmy, gdzie będzie nam lepiej. Z jednej strony - Sydney, bo dla przeciętnie zaznajomionego z Australią Polaka w Australii jest tylko Sydney, no może jeszcze Melbourne. Z drugiej strony - może Perth? Tam akurat już jest ktoś z dalszej rodziny. Ale co jest w tym Perth? Chyba nic, same kopalnie.

Bilet kupiliśmy do Sydney, ale z przesiadką w Perth, bo akurat tak było najtaniej. Linie lotnicze powiedziały nam, że możemy wysiąść w Perth, ale nasze bagaże i tak polecą prosto z Warszawy do Sydney. Uff, no to przynajmniej jedna decyzja podjęta. Do czasu, aż na lotnisku Chopina na naszych bagażach zobaczyliśmy karteczkę z napisem “Perth”. Jak to Perth? “Tak, tam muszą Państwo samodzielnie nadać bagaż do Sydney”. Mhm, to może jednak Perth? No i wyszło Perth.

Pierwszy tydzień spędziliśmy właściwie pod Perth i to na dość dalekich przedmieściach, bo coś koło 60 km od centrum. Po tygodniu zaczyna mi się jednak wydawać, że 60 km to jednak nie jest tak duża odległość - a to chyba pierwsza oznaka, że zaczynam dostosowywać się do australijskiej rozciągłości.

Suburbia były dla nas czymś nowym, bardziej jak z planu filmowego niż rzeczywistości. Szeregi jednakowych domkow i ta dziwna sielskość… Pieszo chodziliśmy tylko my. Ewentualnie ludzie z dziećmi, ktorzy szli na plac zabaw. Najzabawniejsze było to, że mieszkaliśmy w “domu z kartonu”. Gdy obudziliśmy się pierwszego dnia i usłyszeliśmy sąsiadow jakby byli w pokoju obok, roześmialiśmy się, że tutaj właściwie jest jak w bloku… Jednak okolica znacznie bardziej spacerowa. Tego samego dnia wybraliśmy się na spacer na mokradła. Z lekkim niepokojem i dużą uważnością spacerowaliśmy po pobliskim rezerwacie. Ponieważ już zmierzchało, a my nie mamy jeszcze wiedzy o australijskiej faunie, to postanowiliśmy trzymać się obrzeża buszu, ale i tak udało nam się zobaczyć kangury!

No a poźniej było poszukiwanie ofert pracy i wysyłanie CV, wysyłanie, wysyłanie, wysyłanie… Aż zgłosiliśmy się już wszędzie, gdzie się dało. I zaczęło się czekanie… czekanie… czekanie…

Gdzieś pomiędzy tym wszystkim udało nam się wybrać na kilka spacerow. I zawsze coś nowego. To ocean, to pelikany, a to stromatolity, papugi, a to wąż tygrysi! Tutaj wszystko jest inne, więc nowe. Jedną z najprzyjemniejszych rzeczy okazał się być zapach buszu, w ktorym rośnie jakiś jeden, bardzo aromatyczny krzew. Właściwie wszędzie w okolicach buszu czuć ten zapach. Wspaniały, ale nie umiem go do niczego porownać, może trochę do rozmarynu?

No i ptaki. Zdecydowanie jest tu mnostwo ptakow, nie wiem czy zdążę się nauczyć je rozpoznawać, gatunkow jest naprawdę sporo.